|
|
HOME
Een woord voor vandaag (5)
|
|
|
Wie is mijn buurman?
(NBG: Efez.4:11-12)
En Hij heeft zowel apostelen als profeten gegeven, zowel evangelisten als herders en leraars,
om de heiligen toe te rusten tot dienstbetoon, tot opbouw van het lichaam van Christus.
Toerusten - Waarom schonk de Heer het Lichaam al deze begiftigde mensen?
Met welk doel worden mensen gezonden, onthullen zij, brengen zij het goede nieuws,
dienen zij als herder en onderwijzen zij? Paulus laat die vraag niet onbeantwoord.
Zij zijn er om toe te rusten. Wat betekent dat nu precies?
|
|
Het Griekse woord hiervoor is een combinatie van kata en artios. Dat betekent 'samengevoegd' of 'helemaal compleet'. Stel je alle onderdelen voor die nodig zijn om een huis te bouwen. Elk onderdeel is nodig om een compleet eindproduct te krijgen en elk onderdeel is afhankelijk van alle andere. De fundering is niet belangrijker dan de verankering. Het dak is niet belangrijker dan de muren. Tenzij ze allemaal samengevoegd zijn, is het huis onbewoonbaar. Het zal zijn doel niet dienen. Evenzo is een apostel niet verheven boven een leraar, noch een profeet boven een herder. Ieder heeft een rol te vervullen. Er bestaat geen hiërarchie van belangrijkheid van onderdelen bij de bouw van een huis. Het gaat om het eindproduct, niet om de individuele onderdelen. Alleen samengevoegd kunnen zij functioneren als huis!
Goed, nu we dat hebben vastgesteld is de vraag: wat is het eindproduct? Als je om je heen kijkt, zou je de indruk kunnen krijgen dat het eindproduct van al die gemeenschappelijke inspanning het gebouw is dat kerk heet. Immers, als je degenen wilt ontmoeten die beweren apostelen, profeten, herders en leraars te zijn, zul je die hoogstwaarschijnlijk aantreffen in een kerkgebouw. Natuurlijk weten we dat het gebouw op zichzelf niet het doel vormt. Gedurende de hele periode van het Nieuwe Testament bestond er zelfs niet zoiets als een kerkgebouw. Het einddoel kan dus niet een letterlijk bouwproject zijn. Het gaat om de mensen die samen het Lichaam vormen. Zij moeten worden opgebouwd met een bepaald doel en dat doel is het werk van dienen. Dat betekent dat het toegeruste Lichaam, het geheel van de mensen die zijn verlost, is ontworpen om iets te doen. Zij moeten dienen.
Ah, dat zal wel betekenen, dat het Lichaam de giften in ontvangst neemt, de mensen groet bij de deur, de bloemen schikt, in het koor zingt en op de deuren klopt met de bedoeling zielen te winnen. Ik dacht het niet! Paulus bedoelt dat we gaan inzien, dat we zijn toegerust om verschil te maken in het leven van anderen. Paulus' Hebreeuwse achtergrond voegt een element toe afkomstig uit de Joodse Wet. Israëls sociale beleid rustte op het fundament van Gods gebod aangaande de naaste. Leviticus 19:18 was een verplichting van dienstbetoon, waaraan niet te ontkomen viel als essentiëel onderdeel van de godsdienstige ervaring. Het 'Je zult je naaste liefhebben als jezelf' was volkomen ondubbelzinnig waar het ging om het de verplichting die het vormen van een gemeenschap met zich meebracht. In de Hebreeuwse optiek is de bereidheid je behoeftige naaste te dienen onlosmakelijk verbonden met het dienen van God. De Hebreeuwse cultuur laat zich niet slechts definiëren door de exclusieve verering van Jahweh, maar tevens door haar van Godswege ingestelde relatie met het grotere geheel van de gemeenschap. Niemand leeft uitsluitend om zijn persoonlijke bestaan te verbeteren. Het naakte bestaan zelf is sterk verbonden met het welzijn van zijn medemensen.
Het huidige Christendom hinkt op twee gedachten: de Griekse en de Hebreeuwse optiek van bereidheid om te dienen. Enerzijds zijn wij vergaand geïndoctrineerd door de postmoderne cultuur waarin individualisme soeverein heerst. Vrijheid wordt uitsluitend als horend binnen het Griekse denken bezien: mijn recht op zelfbeschikking vrij van verplichtingen aan wie dan ook. Als ik in deze optiek vrijwillig iets doe voor iemand anders, doe ik dat uit verlicht eigenbelang, niet vanuit het onderdompelen van mijn individuele identiteit in het besef gemeenschap te zijn. Liefdadigheid die is gemotiveerd vanuit de Griekse optiek kan grootmoedig zijn, maar is niet de uitdrukking van zelf-ontlediging in antwoord op een goddelijk gebod. De kerk valt ten prooi aan deze cultus van het individu, als zij dienen bevordert als middel om een doel te bereiken. In Leviticus vraagt liefdadigheid niet om meetbare resultaten. Het vraagt slechts delen zonder terughoudendheid waar nood is. Waar budgetten of agenda's en politieke overwegingen de vraag om de naaste te dienen afstompen, treedt de kerk toe tot de Griekse wereld van berekende vrijgevigheid. Zij hoort de Levitische oproep, maar weerstaat de drang om die zonder aarzelen te beantwoorden, omdat zij vast zit in de val van de polis van een wereld die gelijkvormig is geworden aan het Griekse gedachtepatroon. Zelfs de aanduiding 'naaste' wordt problematisch als het begrip 'naaste' wordt onderworpen aan socio-politieke berekeningen.
Jezus versterkte het begrip van dienen. Dienen is niet slechts een door God opgelegde verplichting, maar het bepalende kenmerk van waar discipelschap. Wie de oproep tot vrijwillige zelf-ontlediging negeert, kan de ware bestemming van de mens niet bereiken en zal geen welkom thuis vinden bij God. Dienen is dé menselijke missie.
Wat betekent het dus mijn naaste te dienen? Daar zou je over na kunnen denken tot het volgende 'Woord voor Vandaag'.
Vertaling van Today's Word door Skip Moen, 19 juni 2009
Copyright by Skip Moen, PhD. This is a translation of the daily edition of Today's Word, written by Dr. Skip Moen. If you wish to receive this directly from his web site, in English, please go to http://skipmoen.com/subscribe/ where you will find more material.
>>>(1) Mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen
>>>(2) Mannen, heb je vrouw lief, zoals ook Christus...
>>>(3) De 'B.B. King' Bijbel
>>>(4) De storm op het meer
HOME
|
|
|